Bir kuş gelmişti evin camına. Şubat 1999. -Yeşil. Kim bilir kimindi, nasıl kaçtı. Neyse sonuçla ilgileniyoruz. Aldık sevdik. Adı da Yeşil oldu. Öyle düz bir aileyiz biz, böyle şeyler üzerine kafa yormayız. Ertesi gün Barış Manço öldü. İlk defa ağladım. Yedi mi, sekiz mi yaşım. Sonra Ağustos geldi. Çok çabuktu. Deprem oldu. 1999 Gölcük depremi. Bu hayatta artık beni her şeyin beni üzebileceğini daha henüz öğrenmemişken, öğretmenin kafalarda cetvelle bit araması ve Ece'de bit bulması da çok üzmüştü, 1998. Ceviz çalarken en sevdiğim bahçevanımı yırtmıştım ve yatağın altına saklamıştım, annem onu bulup neden yırttığımı sormadı hiç, 2001. Hiç kırmızı ayakkabım olmadı, rugan. Kırmızıdan nefret ederim ben, 2002. Hiç flüt çalamadım, 2003, ney hocası bana parmakların küçük dedi 2011. Lisede düzenli olarak Barış Manço dinledim, 2007.  Kuşumuz depremden hemen sonra öldü,1999. Hiç kuş beslemedim ama kedilerimiz var 2018. Annemlerin yeni bir kuşu var artık, 2017. İstikrarlılar. Adı Beyaz. Evet ...